Op zeker moment kreeg ik van mijn broer Ruud het onderstaande kunstwerk van Wim van de Goor, met wie hij goed bevriend was. Ik vind het prachtig. Het zit tussen abstract en figuratief in. Het straalt (letterlijk door de zilververf), het is dreigend, maar ook onschuldig. Het is ruimtelijk. Kortom, het is alles wat mij buitengewoon aanspreekt.